Dostęp do tego artykułu jest płatny.
Zapraszamy do zakupu!
Cena: 5.40 PLN (z VAT)
Kup artykuł
Po dokonaniu zakupu artykuł w postaci pliku PDF prześlemy bezpośrednio pod twój adres e-mail.
Paweł Mieszkowski, Anna Mieszkowska, Janusz Borowicz
Stomatolodzy praktycy w codziennej pracy stają często przed problemem wykorzystania niektórych zębów w odbudowie ciągłości łuków zębowych. Dotyczy to przypadków, gdy istniejące zęby są w stanie, który stawia pod znakiem zapytania możliwość ich zachowania w jamie ustnej lub odtworzenia metodami konwencjonalnymi.
Celem pracy jest opisanie leczenia protetycznego zmierzającego do zachowania zębów wstępnie zakwalifikowanych do ekstrakcji.
W pracy przedstawiono opisy przypadków czterech pacjentów (2 kobiety, 2 mężczyzn), u których występowały zęby z cechami rozchwiania, ze znacznym zanikiem wyrostka zębodołowego, wydłużone – przekraczające znacznie płaszczyznę zgryzową, nieprawidłowo leczone endodontycznie, które wstępnie zakwalifikowano do usunięcia. W wymienionych przypadkach podjęto się leczenia protetycznego z zastosowaniem odlewanych wkładów korzeniowych (kopuł korzeniowych), które wykorzystano następnie jako podparcie protez szkieletowych.
Po kilkuletniej obserwacji (od 2 do 9 lat) stwierdzono zadowalające funkcjonowanie zastosowanych uzupełnień protetycznych u wszystkich pacjentów. Jedynie w jednym przypadku (po 9 latach) było konieczne usunięcie jednego z dwóch zachowanych zaopatrzonych we wkłady korzeni.
Z perspektywy protetycznej zastosowane postępowanie nie tylko stwarza większy komfort użytkowania protezy, ale jest wskazane ze względów fizjologicznych. Pozostawienie zębów spowalnia bowiem zanik okolicznego wyrostka zębodołowego, a zachowanie receptorów przyzębia sprzyja lepszej koordynacji nerwowo- mięśniowej, co pozwala kontrolować i stopniować siły wyzwalane podczas żucia, zachowanie zaś wielkości wyrostka zębodołowego poprawia retencję i stabilizację protez ruchomych.
wkłady korzeniowe, kopuły korzeniowe
Use of residual dentition with root inlays (root copings) as a support for skeleton dentures – case descriptions
Paweł Mieszkowski, Anna Mieszkowska, Janusz Borowicz
Dental clinicians in everyday practice often face the problem of utilizing certain teeth in the reconstruction of the continuity of the dental arches. This concerns cases where the existing teeth are in a condition that questions the possibility of their retention in the oral cavity or the possibility of reconstruction by the use of conventional methods. The aim of the study was to describe prosthetic treatment aiming to retain teeth that were initially qualified for extraction. The study describes four cases of patients (2 females, 2 males) in whom there were teeth that were mobile, with significant alveolar resorption, elongated – significantly exceeding the occlusal plane, improperly treated endodontically, that were initially qualified for removal. In the cases mentioned prosthetic treatment was undertaken using cast root posts (root copings) that were subsequently used as denture abutments for skeleton dentures. After a few years of observation (from 2 to 9 years) there was found to be satisfactory function of the dentures used in all of the patients. Only in one case (after 9 years) was it necessary to remove one of the two retained roots fitted with root posts. From the prosthetic perspective the procedure used, not only creates greater comfort for the patient, but is indicated for physiological reasons. The retention of teeth, however, retards the resorption of the alveolar process and the behaviour of the periodontal receptors favours better neuromuscular coordination, which allows for the control and gradual increase of forces released during chewing, thus retaining the size of the alveolar process, improving the retention and stability of removable prostheses.
