Wraz ze zwiększającą się liczbą wprowadzanych wszczepów zębowych obserwuje się coraz więcej przypadków chorób okołowszczepowych, takich jak perimucositis czy periimplantitis. Często nie wynika to z niewłaściwej współpracy pacjenta w zakresie higieny jamy ustnej, lecz jest raczej skutkiem niekorzystnych warunków anatomicznych (np. braku dziąsła zrogowaciałego), które utrudniają prawidłową kontrolę płytki bakteryjnej, sprzyjając tym samym zakażeniom struktur okołowszczepowych. W związku z tym należy zwracać szczególną uwagę na stan tkanek miękkich w obszarze wokół planowanej implantacji, zarówno w trakcie samego zabiegu wprowadzania, jak i późniejszego odsłonięcia wszczepów. Jeżeli w momencie implantacji jest wystarczająco szeroki obszar dziąsła zrogowaciałego, to należy starać się tę strefę utrzymać. W przypadku braku strefy dziąsła zrogowaciałego zaleca się ją odbudować zabiegami chirurgicznymi. W obszarze szczęki można to często osiągnąć przez przesunięcie płata dziąsła zrogowaciałego ze strony podniebiennej na stronę przedsionkową, na przykład stosując „meander-technique” (1). W obszarze żuchwy metodą chirurgiczną pozostaje przede wszystkim przeszczep wolnego płata śluzówkowego.

With the increasing numbers of dental implant placement, the increasing numbers of destructive inflammatory process affecting the soft and hard tissues surrounding dental implants, such as peri-mucositis or peri-implantitis could be observed. Often it is not an inadequate patient oral hygiene, but rather unfavorable conditions around dental implants, such as lacking of keratinized mucosa, hampering proper control of bacterial plaque, and contributing to peri-implant tissues inflammation and infection. Therefore, attention should be focused on the condition of soft tissue around area where implantation is planned, both during the implant placement and exposure procedures. If an sufficient wide zone of keratinized mucosa is present, it is important to achive them. In case of the absence of keratinized mucosa, it seems to be beneficial to surgically reconstructing the soft tissue. In maxillary region, this problem can often be solved by displacement of keratinized mucosa from the palatal side to the buccal side, preferably using the “meander-technique” (1), whilst in mandibular region a method of choice often remains the free gingival graft procedure.