Dysfunkcje stawów skroniowo-żuchwowych (ssż) od dawna stanowią problem diagnostyczny. Różne techniki obrazowania rentgenowskiego potwierdzają, że poszukiwania złotego środka, czyli metody doskonałej, nadal trwają. W pracy dokonano oceny przydatności technik instrumentalnych, wykorzystywanych w diagnostyce dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych w zestawieniu z klasycznymi, najczęściej wykonywanymi technikami konwencjonalnego obrazowania rentgenowskiego. Na podstawie obserwacji własnych i zebranych z piśmiennictwa wiadomości, świadczących o coraz szerszym stosowaniu elektronicznych urządzeń rejestrujących, przeprowadzono analizę przydatności i zasadności stosowania klasycznych zdjęć rentgenowskich w diagnostyce zaburzeń czynności ssż.

Dysfunction of the temporomandibular joint (TMJ) has for a long time been a diagnostic problem. Various radiological imaging techniques confirm that, looking for the golden mean, or, in other words, the ideal method, is still actual. The study evaluated the usefulness of techniques with devices used in the diagnosis of TMJ dysfunction in conjunction with the classical most commonly used conventional techniques of radiological imaging. On the basis of personal observations and those taken from the literature, that show the ever wider application of electronic registering devices, an evaluation was made of the usefulness and appropriateness of using classical radiographs in the diagnosis of functional disturbances of the TMJ.