Celem pracy było opisanie wpływu zabiegu wolnego autogennego przeszczepu błony śluzowej (free gingival graft, FGG), na dwa kompleksy – zębowo-dziąsłowy oraz śluzówkowo-dziąsłowy. W pracy przedstawiono przypadek kliniczny, w którym zdiagnozowano wąską strefę dziąsła zębodołowego, z recesją przy zębie 31 (II klasa wg Millera).

W wyniku zastosowania metody chirurgicznej z wolnym autogennym przeszczepem błony śluzowej, w celu poszerzenia strefy dziąsła zębodołowego, po 16 miesiącach od zabiegu uzyskano pogłębienie przedsionka jamy ustnej, poprawę fenotypu dziąsła, stabilizację brzegu dziąsła, przebudowę brodawek międzyzębowych oraz eliminację objawu pociągania (pull syndrome).

Wyniki potwierdzają, że wolny autogenny przeszczep błony śluzowej jest najskuteczniejszą metodą chirurgiczną w leczeniu wąskiej strefy dziąsła zębodołowego występującego często wraz z płytkim przedsionkiem jamy ustnej.
 

The aim of the study was to describe the influence of the free gingival graft (FGG), on two complexes – dental-gingival and mucosal-gingival. The study describes a clinical case in which there was a narrow area of alveolar gingiva with recession around tooth 31 (II class according to Miller). As a result of using surgery with free autogenic graft of oral mucosa, with the aim of widening the alveolar gingiva, 16 months post-operatively a deepening of the sulcus was obtained,with an improvement of gingival phenotype, stabilization of the gingival border, restoration of gingival papillae and the elimination of the pull syndrome. The results confirm that the free autogenic graft of oral mucosa is the most effective surgical method in the treatment of the narrow area of alveolar gingiva which frequently occurs together with a shallow sulcus of the oral cavity.