Przyczyn może być wiele, jednak najbardziej prawdopodobne jest, że obecny w kanale wysięk – typowy w przypadku ostrego zapalenia tkanek okołowierzchołkowych – przyspieszył resorpcję pasty z kanału. Dlatego też w przypadku obecności  wysięku w kanale, po założeniu do jego światła preparatu wodorotlenkowapniowego należy pacjenta umówić na następną wizytę za kilka dni i jeszcze raz wypełnić kanał pastą z Ca(OH)₂. Wówczas, gdy nie ma już wysięku, jest mało prawdopodobne, by preparat wodotlenkowapniowy uległ szybkiej resorpcji.

Niedopełnienie kanału mogło również wynikać z niewłaściwej techniki wprowadzenia materiału do kanału. Do umieszczenia pasty należy użyć igły Lentulo dobranej wielkością do rozmiaru kanału. Spiralę wprowadza się do kanału na głębokość o 0,5 mm mniejszą niż długość robocza i, wykonując lekkie ruchy pompujące, umieszcza pastę w kanale. Całkowite wypełnienie jego światła uzyskuje się zazwyczaj po wprowadzeniu -- 3 porcji pasty; o wypełnieniu kanału świadczy także ukazujący się w jego ujściu materiał. Aby jednak być całkowicie pewnym, iż pasta została dopchniętą do ścian kanału, należy dodatkowo wprowadzić do jego światła gruby sączek papierowy, a następnie po jego wyjęciu dopełnić kanał pastą.

Inny sposób wprowadzenia pasty wodortlenkowapniowej do kanału korzeniowego polega na jej wstrzyknięciu (pasty wodotlenkowapniowe bardzo często są konfekcjonowane w strzykawki z dołączonymi cienkimi kaniulami). Wypełniając kanał tym sposobem, należy także pamiętać, by odpowiednio głęboko wprowadzić aplikator do kanału i by jego wierzchołek podczas aplikacji preparatu i powolnego wyprowadzania z kanału był zawsze zanurzony w paście.