Pomiar długości kanału za pomocą endometru

W trakcie leczenia kanałowego używam do pomiaru długości roboczej endometru i mimo że opracowuję i wypełniam kanał zgodnie ze wskazaniem urządzenia, czyli do tzw. apeksu, prawie zawsze obserwuję przepchnięcie materiału poza otwór wierzchołkowy korzenia.
Zasada pomiaru długości roboczej kanału za pomocą endometru polega na wprowadzeniu narzędzia do kanału do momentu zasygnalizowania osiągnięcia tzw. apeksu, a następnie na nieznacznym wycofaniu go do miejsca oznaczanego w różny sposób na ekranie aparatu. W przypadku endometru RootZX jest to kreska z podpisem 0.5. Można też wprowadzić narzędzie do kanału do momentu zasygnalizowania apeksu, a następnie określoną tym sposobem długość skrócić o 0,5 mm.

Podczas opracowania kanału należy również zwrócić uwagę na jego zakrzywienie. Jeśli kanał jest zakrzywiony, to podczas opracowania dochodzi do wyrównania krzywizny i jego długość po opracowaniu okazuje się nieco mniejsza niż przed preparacją. W zależności od stopnia zakrzywienia może to wynieść od 0,5 do 1,0 mm, a taka różnica jest już istotna klinicznie. W związku z tym podczas opracowania zakrzywionego kanału jest konieczna kilkukrotna (2- 3-krotna) ocena jego długości z zastosowaniem endometru i jej ewentualna korekta.

Odrębny problem stanowi metoda wypełniania kanału. Nawet jeśli idealnie określimy długość roboczą, a zastosujemy niewłaściwą technikę wypełniania kanału, nie unikniemy przepchnięcia materiału poza otwór wierzchołkowy korzenia. Metodą, która nie zapewnia kontroli ilości materiału wprowadzanego do kanału, jest technika pojedynczego ćwieka, w której pastę wprowadza się do kanału za pomocą maszynowej spirali, oraz niektóre techniki termoplastyczne (np. technika Thermafil). Sposobem wypełnienia kanału, który gwarantuje kontrolę ilości materiału aplikowanego do jego światła, jest natomiast metoda kondensacji bocznej.

 

prof. nadzw. dr hab. n. med. Mariusz Lipski
Zakład Stomatologii Zachowawczej Przedklinicznej i Endodoncji Przedklinicznej PUM w Szczecinie