Zazwyczaj zaczynamy od technik zewnętrznych, gdyż są one łatwiejsze do wykonania dla pacjenta. Często także słyszymy, że praca w jamie ustnej bywa dla niektórych pacjentów krępująca. Dla nas jednak jest to normą i w ten sposób pracujemy w naszym gabinecie. Większość ćwiczeń, które przedstawiamy poniżej, jest bardzo skuteczna i na tyle prosta, że pacjent sam może wykonywać je regularnie w domu. Praca w jamie ustnej okazuje się przydatna nie tylko w przypadku problemów ze strony stawu skroniowo-żuchwowego. Przynosi efekty także w leczeniu innych zaburzeń, np. wygórowanego odruchu wymiotnego, wspomaga również terapię logopedyczną.
W naszej codziennej praktyce rozluźniamy jamę ustną u wszystkich osób z zaburzeniami w obrębie ssż, pacjentów ortodontycznych czy logopedycznych, a także przed leczeniem chirurgicznym, jak i po nim. Często zaskakuje to pacjentów, ale wykonując testy kontrolne, widzą, że dzięki takim technikom fizjoterapia daje dobre rezultaty, co jest dla nich bardzo motywujące.
Przedstawiane przez nas techniki są oczywiście odpowiednio dobierane dla pacjenta i jego problemu. Kolejność wykonywania nie ma w tym wypadku znaczenia. Ćwiczenia należy wykonywać regularnie i z wyczuciem, tak aby pacjent mógł się jak najbardziej rozluźnić.
Jedynym negatywnym aspektem pracy wewnątrz jamy ustnej jest to, że ćwiczeń nie można wykonywać w każdym miejscu, ponieważ pacjent musi przede wszystkim zadbać o swój komfort w tym czasie.
Pacjent z zaburzeniami stawu skroniowo-żuchwowego jest dokładnie badany na pierwszej wizycie diagnostycznej pod kątem napięcia tkanek miękkich, ale także asymetrii. Dotyczy to czynnościowego badania żuchwy, w tym pracy kłykci, toru żuchwy i całej postawy.
Sprawdzamy wszelkie napięcia w tkankach w całym ciele, bezpośrednio w okolicach stawu skroniowo-żuchwowego oraz wewnątrz jamy ustnej. Już na pierwszej wizycie pacjent otrzymuje zadanie do domu w celu kontynuacji terapii, a także nauki radzenia sobie z napięciami, które zaczyna rozpoznawać w swoim ciele. W szczególności wiążą się one z zaciskaniem żuchwy czy jej zaburzoną czynnością w związku z nieprawidłową okluzją.
Wszystkie techniki zaproponowane powyżej mogą być nieodłącznym elementem autoterapii każdego pacjenta, który zgłasza się do stomatologa z dysfunkcją stawu skroniowo-żuchwowego. Proponujemy Czytelnikom wypróbowanie na sobie przedstawionych technik, nawet jeśli nie mają objawów ze strony ssż. Jesteśmy przekonani, że wiele osób odkryje znaczną wrażliwość w prezentowanych strukturach tkanek miękkich.
ARTYKUŁ UKAZAŁ SIĘ W NR 11/2017 MS
