Odbudowując zęby przednie po leczeniu endodontycznym, przy utracie 1 powierzchni zęba zaleca się wykonanie wypełnienia kompozytowego, natomiast gdy po leczeniu kanałowym brakuje 2 lub więcej powierzchni zęba, jest wskazane wzmocnienie jego korony za pomocą wkładu z włókna szklanego.

Zęby przedtrzonowe z małym stopniem zniszczenia (ubytek jedno- lub dwuścienny) mogą być zaopatrzone wypełnieniem bez wkładu, większe ubytki typu MOD wymagają zastosowania nakładu pokrywającego guzki. Jeżeli powierzchnie pozostałych tkanek twardych są zbyt małe, by umożliwić wystarczające mocowanie adhezyjne nakładu, należy zastosować dodatkowo wkład z włókna szklanego. Zadaniem wkładu jest zwiększenie powierzchni mocowania adhezyjnego. Przy większym zniszczeniu korony klinicznej (mniej niż 2 pozostałe ściany zęba) odbudowa koroną protetyczną jest możliwa, gdy ilość pozostałych tkanek twardych na obwodzie zęba po preparacji zapewnia kształt retencyjny (ferrule) o minimalnej wysokości 2 mm i szerokości 1 mm. Jeśli zrąb zęba nie spełnia ww. kryteriów, należy rozważyć periodontologiczne lub ortodontyczne wydłużenie korony klinicznej.

Korzystna geometria zębów trzonowych relatywnie duża podstawa w stosunku do wysokości zęba) pozwala zazwyczaj uniknąć zastosowania wkładów koronowo-korzeniowych. Ubytki wewnątrzkoronowe można odbudować adhezyjnie, w przypadku cienkich ścian korzystniej jest wykonać nakłady – endokorony, rozległa komora miazgi pozwala bowiem na uzyskanie wystarczającej powierzchni do cementowania adhezyjnego. Zastosowanie wkładów jest ograniczone do przypadków z płytką komorą lub tak znacznym zniszczeniem zębiny, że konieczne jest zwiększenie retencji dla odbudowy części koronowej zrębu pod przyszłą koronę protetyczną.

Renata Lenkiewicz
Lekarz stomatolog, specjalista protetyk